Dzięki Superhuman Like Brando, czyli ich poprzedniej kapeli, uwierzyliśmy, że polski rock może być fajny. Dziś wierzymy w to dzięki Dziwnej Wiośnie.

Dawid Karpiuk, Wojtek Traczyk i Łukasz Moskal to autorzy prawdopodobnie najczęściej granych w radiowym eterze rockowych piosenek ostatnich miesięcy. Dziwna Wiosna to miłość, nielegalne substancje i trochę fuzza. Ten prosty przepis na rock’n’rolla w ich przypadku się sprawdza. Przyniósł im nominację do Fryderyka w kategorii „Najlepszy album rock/metal”, a przy okazji sprawił, że o Dziwnej Wiośnie jeszcze głośniej mówi się jako o nadziei polskiego rocka.

– Jest to miłe, ale szybo wzięliśmy się za drugi album i trochę chcielibyśmy już nie być nadzieją. Chcielibyśmy zapierdalać, po prostu. Najgorzej jest być zawsze nadzieją. Już raz byliśmy nadzieją jako Superhuman Like Brando i nic z tego nie wyszło – wspomina Dawid, wokalista Dziwnej Wiosny.

– To jest ciężki kawałek chleba być nadzieją, bo jak jesteś nadzieją, to nie możesz nią być za długo. Albo się spełniłeś, albo się nie spełniłeś, a jak się nie spełniłeś, to wszyscy cię nienawidzą – dodaje Dawid.

W rozmowie z nami Dawid i Wojtek, basista Dziwnej Wiosny, wspominają czasy Superhuman Like Brando. Jak zgodnie przyznają, został im po nich album, który nadal lubią i który pojawia się na ich koncertach.

– To się chyba aż tak u nas nie oddziela. W pewnym sensie to jest ten sam zespół. Po prostu gramy dalej. To jest ciąg jakichś tam doświadczeń. Każde czegoś uczy w jakiś sposób, ale nie oddzielam sobie w głowie Superhuman Like Brando i Dziwnej Wiosny – mówi nam Wojtek.

Rozmawiając z Dziwną Wiosną, poruszyliśmy m.in. wątek odczarowywania polskiego rocka, nowej płyty zespołu, a także kilka aktualnych tematów, które mocno dotykają wszystkich artystów. Zapraszamy do sprawdzenia materiału!

Autor materiału: Piotr Garbowski
Tekst: Piotr Garbowski

Posłuchaj Dziwnej Wiosny: